Βρισκόμαστε στα εξίμισι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και η δημοσκοπική βελόνα δε λέει να κουνηθεί. Σταθερά πρώτο το κυβερνών κόμμα με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο. Το ίδιο και η δημοτικότητα του πρωθυπουργού που, σε γενικές γραμμές, συμπίπτει με την εκλογική επιρροή του κόμματος του, δημιουργώντας μια σταθερά περί το 30%. Τι σημαίνει αυτό; Πως, πλην δραματικού απροόπτου, η Νέα Δημοκρατία θα είναι και πάλι ο πόλος της νέας εξουσίας, με αυτοδυναμία ή με συνεργασίες. Αυτό είναι το μείζον μήνυμα όλων των δημοσκοπήσεων.
Υπάρχουν και τα ελάσσονα μηνύματα τα οποία ερμηνεύουν το μείζον. Τι λένε αυτά; Πως καταγράφεται μια γενική πλειοψηφική δυσαρέσκεια η οποία όμως έχει κατακερματισμένη την πολιτική της έκφραση. Απεναντίας, η μειοψηφική αποδοχή των κυβερνητικών πεπραγμένων εκφράζεται με τρόπο συμπαγή από το κυβερνών κόμμα. Κάπως έτσι δένει η μικρή με τη μεγάλη εικόνα των δημοσκοπήσεων. Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη πως, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, το 50% των αναποφάσιστων προέρχεται από τον χώρο της Δεξιάς και της Κεντροδεξιάς, κάτι αναμφίβολα ελπιδοφόρο για τη Νέα Δημοκρατία.
Το γιατί υπάρχει αυτό το σκηνικό έχει αναλυθεί επαρκώς. Συγχρόνως, θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε πως οι συσπειρώσεις των μεγάλων κομμάτων, σχεδόν ενάμισι χρόνο πριν από τις εκλογές, διακρίνονται για τη χαλαρότητά τους. Σήμερα μια λογική προβολή των δημοσκοπικών ποσοστών στο 2027 είναι σαφώς παρακινδυνευμένη, λόγω της ρευστότητας του πολιτικού τοπίου. Απ΄όσο θυμάμαι, για πρώτη φορά έχουμε τρείς, εν αναμονή, αρχηγούς κομμάτων. Όμως, παρ΄όλα αυτά, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως ακόμα και σε ένα δυσμενές σενάριο η Νέα Δημοκρατία θα είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο θα περιστραφούν οι εξελίξεις.
Ένα καλό ερώτημα είναι αν σε επίπεδο τακτικής συμφέρει στο κυβερνών κόμμα η προβολή της δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης ως τρόπου θεραπείας των αποτελεσμάτων της πρώτης. Το λέω αυτό διότι έτσι υφέρπει η τάση στις πρώτες εκλογές να κυριαρχήσει η χαλαρή ή η τιμωρητική ψήφος και στις δεύτερες εκλογές να επέλθει η διόρθωση, όπως έγινε το 2012. Το ρίσκο εν προκειμένω είναι σημαντικό καθώς τίποτα δεν προδικάζει την επανάληψη του φαινομένου 2012, ενώ το ενδεχόμενο ενός χαοτικού αποτελέσματος στις πρώτες εκλογές μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις εξίσου χαοτικές, μη αναστρέψιμες. Στα κόμματα εξουσίας η χαλαρότητα λειτουργεί αρνητικά.
Τα σημερινά ποσοστά κυρίως της Νέας Δημοκρατίας, έτσι όπως καταγράφονται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, προδιαγράφουν τη σημαντική πιθανότητα μιας κυβερνητικής σταθερότητας την επόμενη μέρα, κάτι που επιδρά θετικά στο οικονομικό πεδίο και κυρίως στον χώρο των μεγάλων επενδυτών. Για αυτούς η πολιτική σταθερότητα είναι conditio sine qua non για τον σχεδιασμό τους. Στον βαθμό που κανένα κόμμα δε συνομιλεί με κανένα, η αυτοδυναμία φαντάζει σήμερα η μόνη παραγωγική λύση, όσο απομακρυσμένη και αν φαίνεται.
ΠΗΓΗ : ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 15/11/2025